Zenuwen pijnlijk blootgelegd
Los van alles waar ik me aan hecht
Onmogelijk dit nu nog te overleven
Nochtans wil ik me volledig geven
Ik kan het niet … spookt achter m’n ogen
Verward zoek ik hopeloos mededogen
Waarom kan ik er niet aan ontsnappen?
Na
Zenuwen badend in een zee van genoegen
Die tintelend en prikkelend genot vervoegen
Eindelijk weet ik weer wat het is te leven
Genietend van één gevoel en zwevend
Ik kan het … vertellen blinkende ogen
Hoe heeft die angst me zo belogen?
Me jaren verhinderd in het leven te happen
Nu
Zenuwen verlegen zoekend en ontdekkend
Een wereld in stralend licht open trekkend
Zich koesterend in warmte van vriendschap
steeds begrijpend, nooit verwijtend, zonder gramschap
Ik wil het … groeit oeverloos in mijn gedachten
Ik kan nog zoveel moois en beters verwachten
Als ik het langzaam aan doe … in kleine stappen