 |

Hallo P
Kun je wat preciezer zijn?
De mensen op deze stek zijn allen specialist in het drinken, ze zijn
alcoholist, maar toch hebben we het liever over hoe te leven zonder alcohol,
wat heel wat interessanter is. Wil je wat weten over drinken, of eerder over
het 'niet drinken' Ik hoor van je?
W.
Terug
|
Hallo P
Uit de site stoppen kon je misschien reeds aflijden dat de grondslag voor
het vrij raken van een verslaving een spirituele basis heeft, je leraar
godsdienst zal in zijn nopjes zijn ;-)
De Anonieme Alcoholisten hebben als oorsprong een vereniging of genootschap
in Amerika, die het beestje wilde temmen door een diep geloof in God (the
Oxford Groups). Maar
ze bereikten op die manier slechts een deel van de alcoholisten en bovendien
namen ze vrij extreme standpunten in tegenover 'wereldlijke' dingen, het was
soms een kruistocht tegenover de drank. Dit genootschap overleefde sommige
standpunten niet en verdween.
De Anonieme Alcoholisten zagen wel het nut van een geloof in, zonder zich
echter te willen binden aan een godsdienst. Het geloof in het bestaan van
een Hogere Macht die kon en wilde helpen bleek voldoende te zijn. Ook
negeerden ze het lichamelijke en geestelijke aspect niet. De klassieke
geneeskunde en de psychiatrie werd niet afgewezen. Dokters (D. Silkworth) en bekende
psychiaters (Freud) stonden aan de wieg van de vereniging.
Het was AA die voor 't eerst een pleidooi bracht voor het idee dat een
verslaafde een ziek mens is en niet een karakterloos onbetrouwbaar individu
(Jellinek).
Bovendien kwamen ze tot de vaststelling dat waar niets of niemand hulp kon
geven aan een dronkaard, aan een hopeloos en hulpeloos hoopje mens, dat wel
mogelijk was door een ander alcoholist, gewoon door het delen van ervaringen
en de herkenning... de vaststelling dat men er niet alleen voor staat en
wederzijdse hulp mogelijk is deed wonderen.
Alles wat bestaat en is binnen AA is bedacht door AA-ers. Ze bestudeerden
wat beschikbaar was en namen eruit wat paste en hielp. Vanwege deze
oorsprong van al onze literatuur is hij erg aanvaardbaar voor een
alcoholist. Wanneer ik een brief of boek lees van een alcoholist is het
alsof ik hem zelf schreef, wanneer we in een vergadering een verhaal horen,
horen we onszelf praten en dit over heel de wereld. Er is geen stad op
eender welk continent waar ik niet een lokaaltje kan binnen stappen en me
onmiddellijk thuis en geborgen voel. Laatst las ik in de Humo een verhaal
van een journalist die een cruise op een luxeschip beschreef. Hij kwam er
maar niet achter wat er aan de hand was achter een bepaalde deur met bordje
"Bill's Friends". De wildste fantasieën had hij over de mogelijke rijkdom
van de man die zo maar een vaste kamer had op dit schip en hij wilde best
één van zijn vrienden zijn. Wel, Bill is één van de stichters van AA, het is
gewoon een anonieme manier om te zeggen dat het een AA lokaaltje is en wij
weten dat wij daar altijd welkom zijn, en het zal bovendien gratis zijn :-).
Maar je wil misschien wat specifiekere info.
Op de site kan je stukjes vinden over het Waarom, het Wie en het Wat.
Je vind er ook oplossingen.
De mij bekende oplossing is het AA programma. Het werd samengesteld en
beschreven door de eerste leden en is sinds 1940 onveranderd gebleven,
wellicht zal dat ook zo blijven. Alcoholisme is een complexe ziekte en zeker
niet eenvormig, toch kunnen we allen (die het volhouden) achter een aantal
suggesties staan (in AA hebben we geen regels of wetten, enkel suggesties)
we noemen ze 'Stappen' het zijn de 12 stappen van AA. Die worden ondertussen
gebruikt door een groot aantal andere verenigingen die diverse verslavingen
trachten te overwinnen. Die twaalf stappen zijn onze wegwijzers naar een
methode om niet meer te drinken. Alcoholist ben ik en blijf ik, het is
namelijk de eerste stap dit toe te geven. Ik weet ook dat ik er niet van kan
genezen, ik drink reeds enkele jaren geen drupje alcohol meer maar weet dat
wanneer ik er straks ééntje neem ik binnen de kortste tijd opnieuw in de
goot lig, en dat zal zo blijven hoe lang ik ook leef. Het tweede stukje van
die eerste stap vraagt mij te aanvaarden dat mijn leven stuurloos is, en dat
vond ik bij momenten toch ook wel :-)
De tweede en derde stap komen onmiddellijk hierna en vragen mij te geloven
dat er een Macht groter dan ikzelf bestaat die mij opnieuw geestelijk gezond
kan maken en waaraan ik mijn wil en leven toevertrouw. Je zal merken dat
slechts in de eerste stap over alcohol gepraat wordt, de elf volgende gaan
over mijn persoontje en mijn verhouding tot de wereld en die erboven. Die
Hoger macht is voor vele AA-ers AA zelf (zij die niet gelovig zijn) voor
andere is het God, onder al zijn namen. We hebben in onze groep diep
gelovige mensen en atheïsten, de meeste zoeken gewoon wat ze zijn. Maar
geloof me, elk alcoholist die één week geen alcohol aanraakt weet dat er een
wonder gebeurd is en is weliswaar onwennig maar toch open voor het idee dat
er wat bovennatuurlijks aan de hand is. Je zou voor minder.
Maar het wonder is niet het stoppen met drinken, wel het totaal veranderen
van mens zijn. Hiervoor moeten we natuurlijk wat doen. De hardste stappen
zijn 4 en 5. In 4 doen we een onverschrokken, diepgaande morele
inventaris... heb je dat al eens geprobeerd? Bovendien wordt er gesuggereerd
om hem op te schrijven. En dan als klap op de vuurpijl gaan we in stap 5
onze fouten bekennen, eerst tegenover onszelf (pffff) dan tegenover een
ander mens... en tenslotte tegenover onze Hogere Macht. Ik herinner mij uit
mijn jeugd dat het katholiek geloof dit gebruik had in de biecht. Snap ten
andere niet waarom ze dit middel tot het verwerven van een super goed gevoel
afgeschaft hebben. Je moet echt eens een foutje bekennen tegenover iemand,
je zal je achteraf geweldig voelen. Natuurlijk dat dit iets is dat een
drinkend alcoholist nooit in zijn hoofd zou halen en een niet drinkend
alcoholist ook niet mocht hij de steun van lotgenoten en een Hoger Macht
moeten missen.
Wanneer dit achter de rug is, elk doet het op zijn tempo (ik deed er vijf
jaar over) komen stap zes en zeven. Die zijn geweldig :-)
Ken je de uitdrukking :'Daar ben ik mee geboren... daar is niks aan te
doen!'
Wel in AA pakt dat niet :-)
Door stap zes en zeven kan eender welk karaktergebrek aangepakt worden. Ze
zeggen: "Wij waren volkomen bereid om God al deze karaktergebreken te laten
wegnemen". En zeven: "Wij hebben Hem nederig gevraagd onze tekortkomingen weg
te nemen."
Voila, das alles :-) De grond van deze stappen zijn de 'Nederigheid', in AA
trachten ze ons begrippen bij te brengen die onvoorstelbaar zijn bij de
start van ons nieuw leven. Je zal misschien denken dat het allemaal een
beetje overdreven is maar denk terug aan het zielig hoopje mens van in 't
begin en aan het wonder dat nodig is om hieruit op te staan. Wel zonder
nederigheid is een vreugdevol leven niet mogelijk en alleen een vreugdevol
leven houd mij van de drank weg.
Ondertussen maak je binnen AA tientallen vrienden die meer zijn dan zomaar
een vriend. Het zijn mensen die elkaars ziel kennen en hun diepste gedachten
en geheimen. Het woordje Anonimiteit slaat hierop, we bewaren en respecteren
de anonimiteit van onze vrienden voor 100%. Onze eigen anonimiteit daarmee
doen we wat we willen maar de nederigheid vraagt ons om niet op een stoeltje
te gaan staan en de grote Jan uit te hangen, want van een stoeltje vallen
doet pijn. We zeggen dat de Anonimiteit de geestelijk grondslag is van ons
programma. We spreken echter ook van anonimiteit in actie, we hoeven niet in
een donker hoekje te zitten of in de geborgenheid van een klooster.
Tenslotte hebben we stap 8, 9 en 10 die onze relatie regelen tegenover onze
medemens, in 8 noteren we wie we gekwetst hebben, op eender welke manier, in
9 gaan we het daadwerkelijk goed maken bij deze mensen (behalve als ze er
nog meer door gekwetst worden) en in 10, die heel belangrijk is, maken we
een dagelijkse inventaris en corrigeren direct scheve schaatsen. Let wel dat
we er ook een gewoonte van maken om de positieve dingen te noteren en te
delen.
En nu opnieuw eentje voor je leraar :-). Stap 11 met een onmogelijk
opgebouwde zin, ik geef hem zoals hij in het boekje staat: "Wij hebben
ernaar gestreefd door gebed en bezinning ons bewuste contact met God, zoals
wij persoonlijk Hem opvatten, te verbeteren, biddend om Zijn wil jegens ons
te kennen en om de kracht die uit te voeren."
Na een hele tijd beseft men dat dit de kern is van alles: Zoeken om Zijn wil
te kennen en de kracht vinden om die uit te voeren.
Allé zeg nu zelf, als ze je dat vertellen en je zit met een houten kop
onnozel te kijken, de maag en darmen overhoop en de galsmaak in de keel. Een
mens zou voor minder gaan drinken.
Gelukkig is het stap elf en is men enkele maanden in AA voor men ermee
kennis maakt. Gelukkig staat men met de rug tegen de muur... enz. maar elk
AA-er die wil nuchter blijven weet dat hij op een dag met stap elf moet
beginnen en dat er geen eind aan komt.
En dan is er de laatste! Wat zegt hij? Wat denk je? Hij vraagt dat we deze
suggesties toepassen in al ons doen en laten en zegt dat we mogen rekenen op
een geestelijk ontwaken als gevolg van die stappen. Schoon hé. Ik trok nogal
met de wenkbrauwen toen ze mij spraken over een geestelijk ontwaken. En toch
is het zo.
Helemaal de laatste suggestie is dat ik al deze plezante dingen niet voor
mij alleen mag houden en dat ik ze moet doorgeven aan een volgend
alcoholist, zoals ze bij mij deden.
Tot hier :-)
Denk nu niet dat ik dergelijke mailtjes naar iedereen stuur, het was gewoon
voor mij tijd om een kleine inventaris op te maken en ik bedank je voor de
mogelijkheid die je mij bood.
Het staat je vrij deze tekst te gebruiken.
Laat me weten of je geslaagd bent in je test?
vreugdevolle groet
W, anoniem alcoholist.
Terug
|
Hoi L
Bedankt voor je belangstelling over het thema alcohol.
Ik kan je jammer genoeg slechts helpen in verband met AA.
Ik zou je een lang verhaal kunnen vertellen over drinken, doch binnen AA
trachten we liever te getuigen over 'niet drinken'. AA is een vereniging van
mensen die samen trachten een nieuw leven op te bouwen zonder toe te geven
aan hun verslaving. Je merkt al onmiddellijk de twee lettertjes, waarvan de
eerste voor Anoniem staat. Dat wil niet zeggen dat we verlegen zouden zijn
en ons willen wegstoppen, het duidt er slechts op dat elk AA-er gelijk is,
en de beste manier om dit naar buiten te brengen is onze anonimiteit, we
hebben geen speciale mensen binnen AA, geen leiders, beter of slechtere,
jong binnen AA of langer lid. We willen wel AA bekend maken en waar het voor
staat, doch niet zijn leden.
Bedankt, voor je belangstelling wil voor ons zeggen dat onze manier van
'reclame' maken voor AA gebaseerd is op wat buitenstaanders over AA
vertellen. We hebben het volste vertrouwen in de getuigenissen van mensen
zoals jij om onze 'boodschap' over te brengen.
Natuurlijk vertegenwoordigen wij slechts een klein deeltje in wat er over
alcohol kan gezegd worden, we zijn geen specialisten op elk terrein en
willen dat ook niet zijn.
We zijn wel allemaal mensen die hun verslaving onder controle hebben.
Wanneer je getuigenissen zoekt over onze manier van sober leven dan ben je
aan het juiste adres :-)
In AA spreekt elk lid uit eigen naam, wat ik dus nu ook doe. Ik
vertegenwoordig AA niet. We hebben wel teksten, literatuur waarachter de
Vlaamse AA gemeenschap staat. We hebben mensen die aan een interview kunnen
meewerken, ik moet dan wel weten in welke regio je woont. Of het kan
schriftelijk gebeuren.
We zijn een stapje verder, terug aan jou
W
Terug
Hallo I
Ik heb heel weinig ervaring met verslaving aan medicatie.
Het uitgangspunt van de site is dat er een rode draad loopt door het
verslavingsgedrag.
Verslaving is het gevolg van een zoektocht naar een vreugdevol leven,
ontvangen van wat aandacht, het zijn dingen die voor andere mensen blijkbaar
mogelijk zijn en voor de verslaafde onwezenlijk en onbereikbaar.
Het middel kan alle vormen aannemen.
Stoppen met het middel is een zaak die zonder medische begeleiding meestal
onmogelijk is. Wanneer men echter zover is begint het echte werk en dat is
de oorzaak aanpakken.
Hierover gaat de site.
Voor info over de verslaving zelf moet je bij specialisten zijn.
Na het lichamelijk afkicken kan heel misschien hulp gevonden worden in de
gedachten die hier gesuggereerd worden.
Terug
hallo, bedankt voor je bezoek aan de site.
je vraag is zelden gesteld :-)
toch is het bijna onmogelijk om ze te beantwoorden.
ik ben alcoholist en nu reeds enkele jaren nuchter, wel dankzij AA.
we organiseren heel regelmatig infovergaderingen en daarop worden dikwijls
dokters of andere specialisten uitgenodigd om hun visie over het probleem te
geven.
daaruit blijkt dat het gebruik van alcohol héél complex is. Niet zoals
andere drugs die meestal op een bepaalde manier of op een bepaald deel van de
gevoelens werken. Hooguit geven ze een positieve of negatieve invloed
naargelang het moment.
Maar alcohol is waarlijk een tovenaar, wellicht met de staart van de duivel
en meestal vermomd als een engel :-)
elk alcoholist zal je een ander verhaal vertellen, je begrijpt ook de
verwarring en ongeloof van familie en dokters.
Ze denken dat we maar wat uitvinden en geloven zeker niet dat het om een
ziekte gaat.
Het enige dat gemeenschappelijk is bij alle alcoholisten (en zo weet je dat
je er eentje bent) is dat na het drinken van één glas het telkens in een
roes eindigt.
Eén glas drinken voor een alcoholist is gewoon onmogelijk, het is steeds
doorgaan tot de vergetelheid er is.
Waarom? Ik weet het niet en tot nu heb ik er geen verklaring voor gehoord
waar iedereen akkoord mee is.
Wellicht vraag je je af hoe iemand alcoholist wordt?
Wel uit de vele verhalen en ook uit mijn eigen ervaring kan ik zeggen dat
mijn allereerste glas indertijd een dergelijk gevoel schiep dat ik het telkens
opnieuw wilde beleven, ik bleef het maar proberen en proberen en heb dat
eerste gevoel nooit meer gehad. Die niet aflatende zoektocht naar een goed
gevoel maakt dat we alcoholist worden (eigenlijk het reeds zijn vanaf dit
eerst glas)
Mensen die niet alcoholist worden (het is gelukkig de meerderheid) zoeken
ook naar dat gevoel maar wel op een andere manier.
Hoewel die andere manier... eten, gokken, roken, pillen, vrouwen, politiek,
religie, drugs,... noem maar op, kan zijn :-)
ik wens je toe dat je een vreugdevol leven kan opbouwen zonder in de val van
"TE" te lopen.
succes
|
Terug
Hoi, info over verslaving vinden kan niet zo lastig
zijn, zeker op het internet, en als 't een beetje lastig is, is het een goede
oefening ;-)
Wellicht is die opdracht gegeven niet om je veel werk te bezorgen maar om je
te doen nadenken?
Een half blaadje tekst met uitleg over hoe je er over denkt zal meer indruk
maken dan 52blz uitprint van artikelen gevonden op 't internet.
Heb je zelf neiging tot verslaving?
Wanneer je een zakje chips open trekt, moet het dan leeg?
Kan je een half stuk chocolade eten?
Zit je lang op PC?
Verstuur je véél SMS-jes?
Er zijn veel zaken die 'niet normaal' zijn, waarover een mens nooit nadenkt
zolang men er geen last door ondervind.
Ik wens je veel succes
Terug
Inzake uw vraag omtrent: "wat verstaat men onder
verslaving en wat zijn de gevolgen hiervan" wil ik u hier enkel mijn
eigen visie weergeven hoe ik het zie, dus ik weet niet zeker of ik het bij
het rechte eind heb.
Verslaving bij alcohol waarvan genoeg artikelen te vinden zijn ... is het
niet meer onder controle hebben van het drinkgedrag en bij manier
overgevoelig zijn eraan waarbij de alcohol je leven gaat beheersen, je
lichaam kan niet meer zonder met ter tijd en/of wil men een bepaalde roes
bereiken waarbij men steeds meer dient te drinken naargelang de gewenning er
aan, op latere periodes bereikt men zelfs die roes niet meer en drinkt men
puur omdat het lichaam anders niet meer functioneert ... gevolgen ziektes,
onsociaal gedrag in het gezin en de maatschappij en ook in vele gevallen de
dood, er zijn er meerdere maar geen enkele die positief is.
Verslaving aan andere drugs (alcohol is namelijk ook een harddrug) worden
ook weer meestal aangewend voor dezelfde reden als alcohol, namelijk het
bereiken van een roes en alles door een rooskleurige bril kunnen bekijken,
het ontvluchten van de werkelijkheid. Het lichaam wordt terug van de meeste
stoffen afhankelijk volgens de soort, softdrug is namelijk ook niet
onschadelijk en wordt op later stadium vervangen door zwaardere middelen,
terug vooral bij personen die de zaak niet onder controle houden en/of
gewoon steeds in een roes willen leven ... gevolgen zijn meestal ook néfast,
terug onsociaal gedrag, overlast, ziektes, dood.
Verslaving aan médicatie, dit gaat ook tot in het oneindige, terug veelal
door gewenning ... men moet bij het veelvuldig innemen ervan al vlug de
dosis verhogen om hetzelfde effect te verkrijgen. Bij echte verslaving is
het zo dat men door het innemen van bepaalde stoffen ook terug een roes
bereikt, dus moedwillig die producten wil verder innemen, zodoende zal ook
na verloop van tijd in vele gevallen (aard van de stoffen) de dosissen soms
grote proporties aannemen ... gevolgen zijn ook soms onsociaal gedrag,
dronken lijkend gedrag, aandoeningen van allerlei ingewanden, bij ernstige of
langdurige gebruiken ziekte en dood.
Dat is dus wat mijn visie ... en ik kon niet uitmaken of u nu net zulke
verslavingen bedoelde uit uw kort vraagje omdat er nog tal van andere
verslavingen bestaan ... het moment dat men iets niet meer in de hand houdt
en er steeds terug naar aangetrokken wordt en/of het een groot of belangrijk
deel van je dagelijks leven gaat uitmaken, je dus echt niet zonder dit of
dat kan is ook verslaving.
Er bestaan verslavingen die ook minder ernstige gevolgen hebben, alhoewel
niet allemaal.
Vb.
Gokverslaving ... gevolg (grote) schulden.
Sigaretten ... gevolg ziektes, eventueel de dood.
Snoepen ... gevolg, ziektes.
eten ... idem
pc ... lichamelijke klachten, tijdsgebrek, verwaarlozing.
en zo kan men eigenlijk nog een tijdje blijven doorgaan denk ik.
Hopelijk ben je hier reeds iets mee,
Patrick.
vervolg...
Tja, voor wie is dat bestemd? Een 16-jarige? Iemand die een thesis maakt?
In ieder geval, elke stopper kan er ook wat van opsteken, dus hoop ik dat er
nog andere reacties volgen! Ik persoonlijk trek de vergelijking graag door
naar andere verslavingen, we weten allemaal dat we vatbaar zijn voor elke
vorm van verslaving: ikzelf heb dat aan den lijve ondervonden! Nog geen dag
nadat ik gestopt ben met drinken, ben ik naar suikers beginnen grijpen,
logisch toch, dat is een deel van onze cocktail vroeger! Ik heb het eens
mooi verwoord gezien: "Suiker heeft dezelfde moleculaire structuur van
alcohol!" Normaal toch dat de meeste stoppers massaal gaan grijpen naar
suikers in elke denkbare vorm! Is alcohol geen gegiste suiker? Elke vorm van
verslaving heeft hetzelfde kernmechanisme: ik voel me niet goed, dat middel
of die persoon geeft me een goed gevoel, ik wil méér van je, en op de duur
wil je nog meer en meer en meer omdat dezelfde kleine hoeveelheid van in 't
begin niet meer zorgt voor dat fijne gevoel! De keuze van de drug is
afhankelijk van de beschikbaarheid, en ook de persoonlijke ingesteldheid van
de persoon! We kunnen alles als drug gebruiken, veel stoppers gaan een
andere soort verslaving ontwikkelen, dit gebeurt vooral als er niet wordt
gewerkt aan je eigen ik, de ik die er niet meer is als je verslaafd bent!
Dan ben je afhankelijk van iets of iemand anders om te kunnen functioneren!
Wij zijn niet meer autonoom, bezitten géén kracht in onszelf om te kunnen
overleven! Vandaar het belang om onze geest te bewerken, te herprogrammeren
als het ware, wat het beste lukt in een zelfhulpgroep! Verslaving is
destructief, zowel voor jezelf (want er is geen zelf meer), als voor je
omgeving! Specifiek voor alcohol eindigt de verslaving in het ergste geval
op het kerkhof, je gaat er letterlijk aan kapot ! Ook geestelijk: velen
belanden in de psychiatrie of komen in aanraking met het gerecht!
Dit is een zeer simpele uitleg voor een complex probleem, zelfs de medische
sector staat er meestal machteloos tegenover. Vandaar het belang van het
vertoeven onder soortgenoten! Tot zover deze korte uiteenzetting. Er bestaat
natuurlijk veel lectuur over, maar die is meestal héél wetenschappelijk
benaderd, en daar heeft een leek ook niet veel aan!
Loe
vervolg...
Beste Loe,
Ik denk dat jij gelijk hebt. Ik was nooit fan van koffie maar na het stoppen
ben ik koffie gaan drinken, niet om de koffie maar om de koekjes. Ik heb
heel mijn leven in de koekjes wereld gezeten en er niets van moeten hebben
maar nu 's morgens in de voormiddag , na het middageten enz.
En om mijn gewicht dan toch maar op peil te houden ben ik beginnen "joggen"
eerst kon ik geen 100m lopen maar nu loop ik fanatiek elke dag kilometers.
Mijn huisdokter zegt mij dat je hieraan verslaafd wordt en dat is bij mij
maar een woord. Bij alles wat ik doe wil ik uitblinken en als ik vooraf weet
dat ik dat niet zal kunnen, is het ofwel een grote uitdaging om het zeker te
doen en eraan verslaafd te worden of het helemaal niet doen omdat ik de
anderen niet zal kunnen overtreffen !!!!!!
Toen ik gestopt ben met werken was ik fysiek een grote nul dan fanatiek
beginnen fietsen dan terug beginnen zwemmen elk dag !!! 1 uur enz enz. ja,
de verslaving zit erin en uit zich dus in alle vormen maar toch liever in
sport dan in alcohol, alhoewel ik al een paar ongevallen meegemaakt heb ook
en dan zit je daar volledig geblokkeerd maar straks loop ik er toch weer de
stukken af.
Beste groeten aan allen (en aan deze groep ben ik ook al verslaafd, net als
aan de AA, wij zullen toch maar aanvaarden wat we niet kunnen veranderen of
toch ?)
Terug
Gewoonlijk stuur ik een kort mailtje
naar wie info vraagt en sluit mijn bericht af met een vraag…
Op die vraag komt bijna nooit antwoord en ik weet dan dat ik mijn tijd
verlies door meer info te geven.
Jij bent dus een uitzondering en bent er blijkbaar nog mee bezig.
Ik zal mijn best doen nog wat te vertellen.
Je bent veertien en dat is de leeftijd waarop verslaving om het hoekje kan
komen kijken, het is al snel opletten geblazen.
Wat is een verslaving en hoe raak je verslaafd?
Haha
Ik zal je vertellen hoe het bij mij gebeurde.
Toen ik nog wat jonger was dan jij heb ik op de kermis op een kraampje met
een geweer een ijzeren man een tand uitgeschoten wat mij als winst een extra
lange sigaret opleverde. Die sigaret heb ik opgerookt en vond het niet
lekker. Ik heb meteen bij oudere vrienden om een tweede gebedeld, ik wilde
het nog eens proberen. Ik ben blijven zoeken naar het lekkere gevoel dat een
sigaret kan geven en heb het slechts heel zelden ondervonden. Ik ben wel
kettingroker geworden.
Toen ik 18 was en mijn diploma kreeg ging ik met drie vrienden ‘een pintje
drinken’. We dronken er vier, elk betaalde zijn rondje. Mijn drie vrienden
zijn naar huis gegaan en ik bleef zitten. Ik heb nog enkele glazen
gedronken, ik zocht opnieuw naar iets wat ik hoopte te ontdekken. Ik ben
heel dronken thuis gekomen. Sinds die dag ben ik nooit meer nuchter uit een
café gekomen en ik ben alcoholist geworden.
Ik denk dat verslaving het resultaat is van een zoektocht naar iets dat je
graag wil maar niet kunt krijgen.
Dat was eigenlijk niet gemakkelijk als uitleg maar het is ook geen simpel
probleem.
Wat kan de hulpverlening nu doen om een verslaafde te helpen.
- samen ontdekken waarnaar men zoekt en bekijken of het
wel mogelijk is.
- Als het niet mogelijk is zoeken naar iets wat
gemakkelijker is
- En dan eraan werken om het te bereiken.
AA, dat zijn Anonieme Alcoholisten, waar ik ééntje van
ben, doet deze ontdekking, zoektocht en samen werken door kleine groepjes
alcoholisten elke week bij elkaar te brengen (groepjes van een tiental
personen) om onder elkaar te vertellen wat we in de voorbije week
meemaakten en elkaar te steunen als er problemen zijn. Het doel is niet
meer drinken. Helemaal niets meer, niet één glas.
Natuurlijk komt men pas bij AA als men eerst door dokters geholpen is om
te ontwennen. En later volgt men de raad op van dokters om gezond te
blijven, maar om het probleem van de verslaving aan te pakken helpen we
elkaar.
Alles is daar gratis, er zijn alleen alcoholisten bij betrokken, iedereen
is gelijk, er zijn geen bazen, we kopen zelf onze koffie en betalen zelf
de huur van onze lokaaltjes. We nemen geen hulp van buitenstaanders op dat
gebied opdat we ons eigen programma zouden kunnen volgen.
Het is allemaal begonnen in Amerika in 1935 toen twee dronkaards nuchter
bleven door elkaar te steunen. Vandaag kan je in bijna elk land van de
wereld, in bijna elke stad naar AA-vergaderingen gaan. Ik ben nooit
alleen, eender waar en wanneer en kan altijd rekenen op hulp van mijn
vrienden. AA is een familie van meer dan 2 miljoen alcoholisten die niet
meer drinken en allemaal op dezelfde manier elkaar helpen.
Ik zou je nog iets willen vertellen. De meeste AA’ers hebben natuurlijk
een gezin met kinderen of familie. Ook zij hebben het niet gemakkelijk met
een vader of moeder of partner die drinkt en ook zij hebben op dezelfde
manier groepjes opgericht. De partners van de alcoholisten noemen zich
Al-Anon en de kinderen noemen zich Alateen. Mocht jij een vader of moeder
of een vriend of familielid met alcoholproblemen hebben dan kan je naar
zo’n Alateen-groep gaan. In die groep zitten dan leeftijdgenoten met
dezelfde problemen en jullie kunnen elkaar helpen.
Op de site www.stoppen.be kun je heel
wat vinden over AA enzovoort, ga maar eens kijken en als je vragen hebt,
vuur ze af.
Ook de mening van dokters vind je er, maar ik ben slechts een alcoholist
en net zoals ik liever niet heb dat dokters zich gaan mengen in AA meng ik
mij niet in hun manieren van oplossingen aanbieden. Vergeet echter niet
dat het steeds eerst en vooral via de dokters, therapeuten enz moet van
start gaan maar een verslaving heb je voor het leven en je kan niet je
leven lang naar de dokter gaan, wij gaan wel allemaal voor de rest van ons
leven naar AA.
Terug
|
Dag K., bedankt voor je bezoek aan deze site.
Je neemt wel een moeilijk onderwerp, of had je geen keuze? :-)
Je mag gerust gebruik maken van wat hieronder komt, voor je spreekbeurt.
Ik ben W. en alcoholist, sinds enige tijd anoniem alcoholist wat wil
zeggen dat ik geen alcohol meer gebruik. Maar ik ben wel degelijk nog steeds
alcoholist en dat blijf ik voor de rest van mijn leven.
Ik zou wat willen vertellen over het alcoholist zijn, het worden en het
leren om er mee te leven.
In mijn jeugd heb ik zo goed als niet gedronken. Ik was wel pas 13 toen ik
begon te roken, op mijn 16de was dat reeds een pakje per dag.
Toen ik 18 was en samen met de vrienden van de klas mijn diploma mocht halen
gingen we met 4 nog een pint drinken. Behalve eens tijdens een schoolreis
was ik nooit alleen op café geweest, nu vonden we toch dat er wat te vieren
viel en als grote mannen bestelden we een pint, het was in Brussel en het
was Wiels. Elk gaf zijn rondje, we dronken er dus vier. Mijn drie vrienden
besloten dat het genoeg was en stapten op... ik weet niet wat er in mij
omging maar ik bleef zitten en in mijn eentje dronk ik verder. Ik herinner
mij niet hoeveel, ik weet dat ik stomdronken werd en de volgende dag
doodziek was. Wanneer ik er nu over denk was ik toen reeds alcoholist. Een
alcoholist is iemand die een paar glazen drinkt en vervolgens in de
onmogelijkheid is om te stoppen. Dat is heel eigenaardig hoor, ik was
compleet machteloos en het is mij later telkens overkomen. Wanneer ik enkel
glazen dronk, eender wanneer of waar, deed ik verder tot ik van de wereld
was. Er zullen jammer genoeg enkele mensen zijn die dit herkennen en ze
staan aan het begin van een lange weg...
Het heeft niet veel zin dat ik je vertel wat er de volgende vijfentwintig
jaar gebeurd is, niets om fier op te zijn. Het komt er op neer dat ik bijna
geen dag zonder alcohol was en 'een beetje' dat bestaat niet, het is altijd
tot de finish. Ik heb geen carrière gemaakt hoewel ik de eerste van de klas
was, ik weigerde een vaste partner te nemen, dat was een rem op mijn
vrijheid, ik heb dus geen kinderen, mijn familie zag ik niet, het gebeurde
dat ik een jaar maar één keer mijn ouders zag, mijn vrienden waren
drinkebroers, we waren elkaar trouw, maar aan de toog hé. Ik ga niet
vertellen hoeveel auto's ik in de prak reed, mijn contacten met de politie,
met de wereld van de lichtjes achter het raam, ik kan je enkel zeggen dat er
niet veel menselijk aan was. Ik dacht dat ik intens leefde omdat ik niet
veel sliep, maar er zijn periodes van verschillende jaren waaraan ik
helemaal geen herinnering heb... ik moet nogal geleefd hebben.
De laatste vijf jaar heb ik elke dag gezegd: 'morgen is het gedaan!' ik werd
een expert in het stoppen met drinken, alleen was het altijd, na mijn
verjaardag, of na het verlof, of na de feestdagen, enz. er waren dagen dat
ik tot zes uur 's avonds nuchter bleef, maar er was nooit een dag dat ik
minder dan 15 biertjes dronk, dat weet ik zeker omdat ik als test of mijn
geheugen nog werkte als ik in mijn bed lag, ze telde en ofwel kwam ik tot 15
ofwel was ik total loss en kon ik niet tellen :-)
Ik had iets voor die vijf jaar een vriendin gevonden, in een dancing, alle
twee goed dronken. We zijn nu nog samen maar die periode was wel turbulent.
Alle omstandigheden vertellen is wat lang maar het komt er op neer dat ik op
een avond in een café zat, alleen. Ik was juist terug van de kliniek, mijn
vriendin lag op intensieve, in coma met een alcoholvergiftiging en ik zat
mij te bezatten!
Toen besloot ik om er iets aan te doen, en niet morgen! Ik reed naar huis en
belde een nummer dat ik al jaren had, het was van iemand die naar AA ging en
die niet dronk, ik wist dat en had dat altijd eigenaardig gevonden. Het was
dinsdagavond en ze stelde voor om vrijdag langs te komen, om wat te praten.
Ik vond dat prima, ik vond alles prima. Woensdag besloot ik nog eens goed
door te zakken, het zou immer de laatste keer zijn en ik wilde minstens één
dag om te recupereren.
Die dag kreeg ik niet, de mensen van AA speelden het klaar om reeds
donderdag te komen. Ik zat dus behoorlijk met de daver toen ze er waren en
het enige waaraan ik dacht was: 'wat moet ik die mensen te drinken geven?'.
Behalve alcoholische dranken had ik niets in huis en ik veronderstelde dat
ze dorst zouden hebben, ik had immers altijd dorst en zij waren alcoholisten
wat moest dat bij hen niet zijn!
Dat ik dit verhaal kan vertellen is aan hen te danken, sinds die dag heb ik
niet meer gedronken. Dat is het wonder van AA. Niets of niemand kon mij
helpen en die twee mensen komen bij mij, ze vertellen een beetje over
zichzelf en ik drink niet meer...
Dat is nu reeds heel wat jaartjes geleden, ook mijn vriendin is naar AA
gestapt en gestopt, ook met roken zijn we gestopt en nog vele andere
abnormale zaken, je kan het niet voorstellen hoe verkeerd ik in elkaar stak.
Stilaan kwam ik er achter dat de omschrijving van wie ik ben beter met
volgende zin tot zijn recht komt: 'ik ben alcoholist en mijn probleem is
Willem'
Geloof mij dat stoppen met drinken pineut is in vergelijking met het een
beetje normaal maken van die 'Willem'. Dat is ook de reden dat ik al die
jaren trouw naar mijn AA-vergaderingen blijf gaan, twee maal per week. Ik
weet dat wanneer ik dit los laat ik opnieuw zal drinken, ik weet dat omdat
bijna iedereen die AA los laat opnieuw drinkt. Je vraag naar een verhaal van
een ex-verslaafde is dus een onmogelijkheid omdat ik hiervan niet kan
genezen. Zodra ik één pint drink zal ik ook de tweede nemen en ik zal niet
stoppen, daar ben ik zeker van. Ik ben nu wel een gestabiliseerde alcoholist
en dat gedurende heel de periode dat ik nuchter blijf maar ik weet dat het
onmogelijk is voor mij om sociaal te drinken. Ik kan ook niet één of twee
sigaretten roken, en al mijn karaktergebreken moet ik voortdurend in 't oog
houden.
Denk nu niet dat dat erg is. Ik heb nooit een beter en prettiger leven
gehad, ik heb enorm veel vrienden en kan op een normale manier omgaan met de
mensen. Met AA-ers kan ik dat wel gemakkelijker en AA-ers vind ik overal in
eender welke stad of land, ik voel mij bijzonder veilig.
Ik wens je veel succes en wanneer je het gevoel mocht hebben dat je 'niet
kan stoppen' kom dan even naar onze site, je vindt er zeker de mogelijkheid
om met ons in contact te komen, we zijn anoniem maar niet onvindbaar.
W.
Terug
|

|