Eerste Traditie
'Anonieme Alcoholisten' behoort steeds niet-professioneel te blijven, maar onze dienstencentra mogen medewerkers in dienst nemen.
juli 1999
Waar de Eerste Traditie voor staat, 'de eenheid in AA', is zo duidelijk dat het moeilijk is er iets over te zeggen.
Er kwam een zinnetje in me op: "zolang ik in AA niet naar eenheid streef ben ik niet aan het genezen" Alcoholisme is een ziekte van egoïsme en eenzaamheid. Ik denk dat daarom al onze stappen met het woordje "Wij..." beginnen. De oefening van 'Eenheid' wordt daarom reeds in de eerste traditie van mij, gevraagd. Tijdens het oefenen mag er al eens iets fout gaan, als ik maar direct opnieuw probeer. In elk geval is het behoren tot een gemeenschap iets nieuw voor mij, ik heb altijd nogal een hekel gehad aan de meeste mensen.
Hoe kan ik nu de eenheid in mijn groep gaan schaden? Zat ik mij af te vragen. Wel, ik vrees dat de beste manier is, door NIETS te doen. Vooral niemand helpen. Wanneer ik nooit eens naar iemand bel, of met iemand praat, is dat de beste manier om de eenheid van onze groep te schaden. Die 'iemand' gaat zich namelijk afvragen wat hij heeft aan een groep waarmee hij geen enkel contact heeft, en hij stapt er uit, zelfs ongemerkt! Er voor zorgen dat er onderling contact is bevordert de eenheid van mijn groep.
Maar er is meer. De suggestie dat het gemeenschappelijk welzijn op de eerste plaats komt doet mij nadenken over veelgehoorde uitspraken binnen AA, zoals bijvoorbeeld: 'Met mijn eigen anonimiteit doe ik wat ik wil!'. Wanneer ik vrijwillig lid ben van de Anonieme Alcoholisten, doe ik dan werkelijk wat ik wil met mijn anonimiteit, of hoor ik rekening te houden met de mening hierover van andere leden uit deze gemeenschap?
oktober 2005
Hallo Stoppers,
AA zoals wij haar nu kennen is niet op een dag uitgevonden, ze heeft een lange weg afgelegd. Mede door het groot succes van het Big Book dreigde de beweging in algehele verwarring uiteen te vallen, het aantal leden groeide en bleef groeien, er kwamen vragen ivm geld, leiderschap, p.r., autoriteit. Hoe kon de boodschap intact blijven? De tradities geven een antwoord, geven structuur, zijn het geraamte.
Dankzij de groeipijnen van de AA beweging zijn wij nu nuchter.
De praktische ervaringen, de hindernissen en problemen die de eerste AAers mochten ondervinden en overleefden houden ons nu nuchter. De tradities zijn hetzelfde voor de AA-groepen als de stappen voor elk van ons, de eenheid van de groep is de kaart, de groep de gids. Als de groep uiteen valt, ben ik de gids en de kaart kwijt, en een vogel voor de kat...
"Ons gemeenschappelijk welzijn behoort op de eerste plaats te komen: persoonlijk herstel hangt af van de eenheid in AA".
Nogal wiedes, zou je denken. Indien AA er niet was, was ik ook geen AA-er en dus ook niet nuchter. Maar er is meer... AA is onveranderd gebleven sedert de invoering van de 12 Tradities, AA past haar principes onvermoeibaar op zichzelf toe, zonder op een moment een dogma te zijn, met de nederigheid als grondbeginsel is zij Groot geworden. Als je hierbij stil staat is dat toch een wonder... Stel je voor dat er iedere keer als er iemand roept om dit of dat te veranderen, "moderner" te maken, dit ook gedaan wordt? Het zou nogal ne kermis worden, verwarring zou hoogtij vieren en dat is nu net wat wij niet kunnen hebben. Het geeft mij sterkte en geruststelling dat blijkt dat er niks veranderd hoeft te worden, dat mensen voor ons deze weg geplaveid hebben. Als ik in een vliegtuig stap, leg ik mijn leven in handen van een piloot, ik kan niet anders, anders vlieg ik niet,... ik ga mij ook niet moeien met die piloot en zeggen van: "zou je nu es niet zus of zo...." zo voel ik het. Voor mijzelf weet ik niet of ik veel bijdraag om de AA beweging in stand te houden, ik heb enkel een onwrikbaar vertrouwen en een vergadering elke week. En zolang dat er is, blijf ik nuchter en maak ik kans om te dienen.
dag stoppers,
liefs,