Tweede Stap

Wij zijn gaan geloven dat een Macht groter dan wijzelf ons weer geestelijk gezond kan maken.

juni 2001

Hoi, ik kijk naar de zee, de Adriatische zee. Ik ben halfweg mijn verlof.
Ik zou best eens iets kunnen schrijven, over de tweede stap bijvoorbeeld. Nu kan ik niet zeggen dat ik geen tijd heb. Andere uitvluchten kan ik ook niet direct vinden. Ik zou kunnen zeggen dat mijn hoofd er niet naar staat, maar dat kan ik ook in dat stukje schrijven. Ik zou iets kunnen schrijven over 'uitstellen' en 'uitvluchten', dat zijn specialiteiten van mij, dus daarover moet ik iets kunnen zeggen. Ik kan ALTIJD iets zeggen. Als ik wil. Volgens het principe van 'alleen vandaag' is het nu en hier de beste plaats voor mijn oefening.

Maar het zou dus best gaan over mijn ervaring met de tweede stap. Over geloven, geestelijk gezond worden en het bestaan van een Kracht groter dan mezelf. Ik mag zeggen dat ik dat inderdaad begin te geloven. Dat er aan mijn geestelijke gezondheid wat mag gedaan worden en dat er een Kracht bestaat die dat kan doen.

Dat is niet zo evident. Ik ontdek dat het bemoeilijkt werd door zelfmedelijden. Ik was van oordeel dat God voor mij geen tijd hoefde te maken, dat ik dat niet verdiende. Of was het hoogmoed? Voor mij hoefde dat niet. Het feit dat ik toegeef alcoholist te zijn lijkt mij het eerste teken op de weg naar die geestelijke gezondheid. Ook de kalmte die ik regelmatig bereik, zoals nu, op dit ogenblik. Aangezien dit de belangrijkste dag in mijn leven is, en zo voel ik het ook, kan ik voor die kalmte alleen maar dankbaar zijn.

In het jaar dat onze vorige koning met zijn Fabiola trouwde kocht ons moeder een TV. Men sprak toen ook over echte mannetjes die weldra zouden wandelen op de maan. Ik kon al lezen en las daarover. Techniek interesseerde mij en ik doorgronde de werking van een TV. Ik was fier en eigenwijs. Mijn nichtje keek naar mij op met al mijn kennis. Toen, op een dag vertelde ze mij over kleurentelevisie gehoord te hebben, dat ze dit gemaakt hadden. En ik: "dat is onmogelijk, dat kan niet, dat geloof ik nooit!". En ik ging overal vertellen over wat men dat dom meisje wijs gemaakt had, hoe goedgelovig zij was. Ik was heilig overtuigd, vanwege mijn kennis, dat ik gelijk had...

Ik ben nadien wel een beetje voorzichtiger geworden maar het is een draad die doorgetrokken werd. Ik geloofde alleen in wat ik wist, zag en wat mij uitgelegd was.

AA leert mij wat AA-ers weten en geloven. Ik mag vrij putten uit die ervaringen. Dikwijls dacht ik (ik zei het niet luidop): "dat is onmogelijk, dat kan niet, dat geloof ik nooit!"

Dat is niet onmiddellijk veranderd door te stoppen met drinken. Het stoppen met drinken was een voorwaarde, maar het deed mij niet zomaar veranderen. Het is door naar AA te komen en te blijven komen dat ik nu geloof. Ook al weet of snap ik het niet, toch kan ik geloven, ik begin eindelijk te worden zoals mijn nichtje.

september 2018

18 jaar later, volwassenheid bereikt! Ondertussen zou ik het allemaal moeten weten, gemiddeld twee vergaderingen per week, zo'n 1800 vergaderingen + een hele hoop andere AA-activiteiten. En toch...

Ben ik nu geestelijk gezonder dan toen? Het is mijn ervaring dat men in AA wordt wie men is. De 25 jaar dat ik elke dag beneveld tot goed zat was, was ik niet wie ik was, ik was gewoon een dronkenlap. Ik denk niet dat ik vandaag geestelijk gezonder ben dan in 2000, ik was toen al 4 jaar nuchter en vrij stabiel. Wellicht wist ik nog niet wie ik was, maar ik was het al.

Al die jaren heeft AA mij geleerd hoe ik het moet doen met wat ik ben en wat ik heb. In het begin probeerd ik dat te veranderen, maar dat lukt dus niet, een mens verandert niet. De hoeken wat afronden en ouder dus rustiger worden, maar veranderen...

Het was in mijn drinkersperiode dat ik anders was, alcohol doet het een en ander met de geest.

Geestelijk gezond? Vergeet het maar.
Aanvaarden wie ik ben, dat wel. En er leren mee omgaan en geduldig de mensen zoeken die mij willen nemen zoals ik ben. Mijn Hogere Macht is de groep, de groep stuurt mij, roept mij, houdt mij op het juiste pad. Zonder mijn groep zou het niet goed blijven gaan, ik heb mij indertijd op een eiland gedronken en AA heeft mij er afgehaald. Ik mag dat niet vergeten.