Zesde Stap
Wij waren volkomen bereid om God al deze karaktergebreken te laten wegnemen.
augustus 1999
Met de zesde stap beginnen we aan het serieuze werk. Na een tijd ondervond ik dat die zeurende goesting naar drank verminderde, stilaan werden het opwellingen, en die verminderden ook. Verschillende mensen in de groep vertelden regelmatig dat ze "niet meer wilden drinken" en ik kreeg hetzelfde gevoel. Ik vond dat het prima ging... met de drank.
Wat blijkt? Ne mens zijne kop wordt wat helderder, er wordt al eens nagedacht. De zesde stap kwam aan de beurt, en ik luisterde. Enkele maanden later, opnieuw die stap...
Ondertussen ontdekte ik bij mezelf de ene 'karakterfout' na de andere, en ik stelde vast dat, hoewel ik mijn best deed, ik er niet veel kon aan doen. Terwijl ik 't één probeerde te verbeteren, vergat ik een andere. Om de moed er bij te verliezen.
Maar het is als met onze enige voorwaarde, een verlangen om op te houden met drinken, het verlangen om aan mijn karaktergebreken te werken volstaat om resultaat te mogen verwachten, en als ze in AA iets beloven dan krijg ik het ook, dat moet ik toegeven.
Open staan voor de zaak, geduld hebben en geloven dat het in orde komt, is wat ik probeer en daar voel ik mij goed bij, meer moet dat niet zijn.
april 2002
We hebben ook nog ons boekje met 'de interpretatie van de 12 stappen' waarin de zesde stap start met volgende zin: “Slechts wanneer wij de Vijfde Stap volledig hebben gezet; als wij de nederigheid volledig beoefenen en als het zelfrespect hersteld is door het herkennen van de juiste aard van onze fouten tegenover God en tegenover een ander mens, zijn wij in de geestesgesteldheid om eerlijk de Zesde en de Zevende Stap toe te passen.”
En dat zal dan de reden zijn dat die zesde stap niet zo simpel is, ik had reeds eerder gezocht naar het waarom maar kon er niet achter komen hé.
Wat niet wil zeggen dat ik niet bereid kan zijn. In zo ver als ik mijn karaktergebreken durf of kan onder ogen zien ben ik bereid er iets aan te laten doen.
Het komt er op neer dat ik niet moedeloos moet worden wanneer mijn karaktergebreken hardnekkig blijven terug komen, dat is normaal, ik moet het aanvaarden.
Het enige dat ik zelf kan doen, is ze opsporen, ze opschrijven, ze bekennen tegenover mezelf tegenover een ander mens en tegenover mijn Hoger Macht.
Die Hoger Macht is de sluitsteen, de terminus, en Hij zal het zaakje klaren.
Ik ben bereid het niet zelf te proberen maar over te laten aan een Kracht sterker dan mezelf.
En dat werkt. Het werkt echt. Ik heb dat ondervonden in verband met mijn angsten. Die angsten overwinnen was zo wat het eerste wat mij te doen stond en ik heb dat verschillende jaren geprobeerd. Die angsten maakten dat ik niet echt het nut inzag van alle inspanningen die ze in AA van mij vroegen. Wat had het voor zin als ik er van overtuigd was dat ik toch niet lang zou leven en zeker en vast zou ten onder gaan aan iets fataals. En van angst wordt een mens ziek, zeker in zijn bovenkamer. Angst op zichzelf is een ziekte, net als alcoholisme.
Wel op een dag heb ik gevraagd die angst weg te nemen.
En ze was verdwenen.
Dat ging gewoon, van de ene minuut op de andere. Ervoor was ik angstig, erna was het weg.
Tot vandaag is het weg gebleven.
Een reden tot al mijn inspanningen binnen AA is de dankbaarheid voor dit wonder en de zekerheid dat ik opnieuw angstig zal worden indien ik AA de rug toekeer.
En ik ben zeker dat het van toepassing kan zijn op al mijn gebreken, wanneer ik bereid ben en geduld beoefen. Ik moet elke dag oefenen, zeker de oefening van het geduld.
Ik doe stille voort en bedank iedereen die mij de middelen tot oefening verschaffen
september 2018
Ik deed in al die jaren twee vaststellingen:
- Karakterfouten bestaan niet, karaktereigenschappen wel.
- Ik kan mijn karakter niet veranderen, ik kan wel leren om er mee om te gaan.