Zevende Stap
Wij hebben Hem nederig gevraagd onze tekortkomingen weg te nemen.
juni 1999
Nederigheid is een moeilijk te omschrijven begrip. Over mijn eigen nederigheid uitgebreid uitwijden zou wel wat hoogmoedig zijn! In elk geval zie ik het een beetje als het aanvaarden van wat ik niet kan veranderen. Ik heb altijd gedacht dat ik alles naar mijn hand kon zetten en toen dat niet lukte...
Het belang van deze stap ontging mij nogal in het begin, ik vond dat ik niet overdreven veel tekortkomingen had, en die welke ik had waren niet zo erg. Waarom zou ik dan moeite doen om ze te laten wegnemen?
Stilaan kom ik er echter achter dat de moeilijkheden welke ik mij op de hals haal komen door die 'kleine' tekortkomingen. En ik kan wel wat moeilijkheden aan maar als het te veel wordt of te lang duurt is dat gevaarlijk.
Een voorbeeld van zo'n tekortkoming, die ik maar niet baas raak, is dat ik nogal kan zagen. Ik ben dan geen aangenaam mens en raak geïsoleerd. Dat geeft opnieuw aanleiding tot nog meer geklaag. Ik weet dat ik daar moet op letten maar slaag er maar af en toe in en dan nog niet te lang. Het is om de moed bij te verliezen.
Ik 'weet' dat ik dergelijke tekortkomingen niet zelf kan verhelpen, het is nog maar een kleintje en ik kan het al niet de baas.
Ik 'weet' dat ik in dergelijke zaken de zevende stap moet toepassen, maar tot vandaag is mij dat niet gelukt.
Op sommige punten lukte het wel, maar dat vergeet ik dan snel, het doet me er aan denken dat ik wel wat dankbaarder zou mogen zijn voor alles wat ik tot vandaag kreeg, van AA.
In elk geval heb ik er vertrouwen in dat het stilaan allemaal goed komt.
juni 2002
Ik vermoed dat AA mij wil duidelijk maken, dat ik mijn tekortkomingen pas kan oplossen wanneer ik hulp vraag en aanvaard. Als gevolg van de vorige stappen ben ik er achter gekomen dat ik met heel wat zichtbare en onzichtbare onaangepastheden zit. Dat zal bij andere mensen ook wel zo zijn, maar bij mij hebben ze mijn verslaafd gedrag tot gevolg en wanneer ik wil blijven leven moet ik daar iets aan doen.
Bovendien zou ik erg graag verder leven en nog liefst op een aangename manier. Net als met de eerste stap, waarbij ik toegaf machteloos te staan tegenover de alcohol, dat mijn leven stuurloos was geworden, kom ik tot de vaststelling dat ik ook tegenover mijn karaktergebreken volledig machteloos sta, dat mijn leven nog dikwijls stuurloos blijkt. Dat is niet aangenaam.
Stoppen met drinken op mijn manier of met andere woorden in mijn eentje kon ik niet, ik heb het jaren lang geprobeerd. Twee AA-ers kwamen bij mij op bezoek, en sinds die dag heb ik geen druppel alcohol meer gedronken. Dat is een feit, een vaststelling.
Waarom zou ik dan opnieuw dezelfde jarenlange zoektocht ondernemen, dit maal voor mijn karaktergebreken. Je zou het je af vragen, en toch ben ik binnen AA meer dan vijf jaar bezig geweest voordat ik Hem op bezoek vroeg. Jammer genoeg mag ik niet zeggen dat ik sindsdien genezen ben... maar dat zal aan mijn manier van vragen liggen, daarop moet ik nog wat oefenen.
Of misschien luister ik niet goed en kreeg ik alle antwoorden maar mijn trots zegt dat het zo niet moet, waarbij ik opnieuw naar mijn eerste vergadering verwijs: 'Kom binnen jongen, proficiat en zet u. Probeer eerst maar goed te luisteren, de rest volgt wel'
Nederigheid. Over het begrip nederigheid heb ik reeds de meest uiteenlopende verklaringen gehoord. Heel moeilijk te omschrijven. Laat me zeggen dat ik een nederig mens herken, wanneer ik hem zie..., en kennis maken en een gesprek met een dergelijk mens is een heel mooie ervaring.
...
september 2018
Ik deed in al die jaren een extra vaststelling:
- AA schenkt mij dat ik wordt wie ik ben.
- Karakterfouten bestaan niet, karaktereigenschappen wel.
- Ik kan mijn karakter niet veranderen, ik kan wel leren om er mee om te gaan.