Twaalfde Traditie

De anonimiteit is de geestelijke grondslag van al onze tradities en herinnert er ons steeds aan dat wij aan beginselen de voorrang moeten geven boven personen.

september 2000

’t Is weeral van IK tel niet. ’t Zijn de beginselen. Waarom moet het steeds het omgekeerde zijn van wat mijn eerste reflex mij ingeeft.
In AA hoor ik dat ik met mijn anonimiteit doe wat ik wil, dat ik de anonimiteit van de andere moet respecteren. Volgens deze traditie kan ik er dus zelf over beslissen. Zolang het niet tegen de beginselen is.
Dikwijls denk ik dat het oh zo moeilijk is om die beginselen te kennen, maar dat is niet zo, het is moeilijk om ze te aanvaarden.
En dan de geestelijke grondslag, de geest van AA. Nog zo’n begrip: ‘in de geest van AA’. Wanneer ik iets doe binnen AA, respecteer ik dan de geest van AA of doe ik een stille poging om die geest om te buigen naar wat ik vind dat het zou moeten zijn?
Dit zijn allemaal persoonlijke ‘gevechten’. Til er niet te zwaar aan hé, zo allemaal na elkaar opgeschreven zou ne mens gaan denken dat het niet meer plezant is, maar dat is niet zo, alleen kan het geen kwaad er eens over na te denken.
En dan komt vroeg of laat het moment van ‘verantwoordelijkheid nemen’. Ik ben lang nieuweling geweest in AA. Als nieuweling heb ik het recht mij te laten helpen, raad vragen, fouten maken, dezelfde fout nog eens maken enz. Voor vele dingen ben ik nog steeds nieuweling in AA, ik ben heel regelmatig opnieuw nieuweling, telkens ik iets anders onderneem. Maar stilaan geeft men mij verantwoordelijkheid. Eerst koffie zetten, dan al eens chair, penningmeester of secretaris, naar de werkvergadering gaan van de groep. De mogelijkheden zijn zonder einde, ik kan COI of PW afgevaardigde worden, ik kan in ’t een of ander comité gaan, of naar een dienst, er zijn zelfs EDO’s en ADC’s, wanneer ik het vertrouwen krijg van de groep kan ik daar allemaal heen.
‘Verantwoordelijkheid nemen’ is keuzes maken. Kan het of kan het niet. Het kan een beetje is meestal niet zo juist. Ken ik voldoende de ‘geest’ en de ‘beginselen’ van AA om over die keuzes te beslissen? Gelukkig heb ik in AA nog nooit meegemaakt dat ik mijn keuze alleen moet maken. Wanneer iets moet gekozen worden is het steeds via stemming in een groep. Die groep heeft dan liefst ‘een grondig geïnformeerd groepsgeweten’. Er wordt dus gepraat en overlegd. Beslissingen in AA worden echt niet zomaar genomen, het is soms om moedeloos te worden, zoooo traaaag :-). Het geeft mij wel vertrouwen, dit allemaal mee te maken. Overal in AA werkt men zo, waarom zou het elders anders zijn? Het geeft mij vertrouwen dat beslissingen binnen AA juist zijn, volgens de meerderheid van de AA’ers die er op dat moment bij waren (en het zijn er telkens veel). Helemaal mooi is, dat wanneer het dan toch niet juist is, die AA’ers dat ook kunnen toegeven, ik heb daar alleen positieve ervaringen mee.
Het ga jullie allemaal goed, doe stille voort.

De anonimiteit is de geestelijke grondslag van al onze tradities en herinnert ons er steeds aan dat wij aan beginselen de voorrang moeten geven boven personen.
Elke AA'er heeft het recht dat zijn naam en zijn geschiedenis geheim blijven. Evenzo alles wat hij tijdens de groepsbijeenkomst aan tafel vertelt. We behoren nooit met derden te praten over een groepslid. Als we ooit klets- en roddelpraat moeten voorkomen en vermijden dan is dat wel in de AA.
Naarmate we langer hersteld zijn in AA zijn we gewoon geworden anderen (familie, vriendenwerkgever) toe te vertrouwen dat we alcoholist zijn en ons probleem in AA proberen op t e lossen.
In feite geven we ten aanzien van bepaalde personen onze anonimiteit op. Dat is ons recht.
Maar nimmer mogen we andermans anonimiteit in gevaar brengen.
De anonimiteit eerbiedigen is in wezen het beoefenen van de nederigheid. We geven onze natuurlijke drang op om als AA-lid op het eerste plan te staan, zowel tegenover onze vrienden alcoholisten als tegenover de buitenwereld in het algemeen.