Zesde Traditie

Een AA-groep mag nooit enig initiatief, verwant of van buiten, tot het hare maken, financieren of er de naam van AA aan lenen, om te voorkomen dat problemen met geld, eigendom en prestige ons van ons hoofddoel afleiden.

mei 2000

Waar zou een groep hier in de fout kunnen gaan? Moeten wij ons druk maken over dergelijke zaken, hebben we geen belangrijker dingen te doen?
De tradities, en zeker deze die over geld of materiele zaken gaan, lijken droge materie, maar wat zou er met onze groep gebeuren moest het één of ander (roddel of ernstig?) blad een aantrekkelijk bedrag aanbieden om dingen die in de vergadering gebeuren te mogen publiceren. En we zouden daar op ingaan?
Tradities in AA belangen de werking van de groep aan en ik kan me afvragen wat IK daarmee te maken heb, dat zijn dingen die de anderen maar moeten oplossen...
AA werkt volgens het principe dat er geen speciale of gewone leden zijn, we zijn allemaal gelijk. Iedereen beslist natuurlijk in hoever hij zich wil inzetten om het boeltje draaiend te houden. Zodra ik een beetje begon mee te doen kreeg ik de volgende raad: 'voeg aan je gebedje nog een zinnetje toe ... geef me korte tenen en een brede rug... of je houd het niet lang vol'
Nochtans mag ik getuigen dat dat overdreven is, het valt best mee, maar het is wel noodzakelijk de spelregels te kennen... en dan hebben ze een mooi principe in AA: 'iedereen heeft het recht zich te vergissen'. Er zijn regeltjes, en ik mag zondigen, en hier is het dat ik enorm veel leer. In mijn vorig leven vond ik ook dat ik het recht had me te vergissen, wat ik trouwens volgens mij nooit deed, wee diegene die nog maar een beetje dacht dat ik fout zat! Nooit, maar dan nooit heb ik kunnen toegeven dat ik ergens het zaakje verknoeid had. Het is een geweldige ervaring tegen iemand te zeggen: 'ik was verkeerd, je hebt gelijk.' en in AA lukt mij dat (nog niet buiten AA). Van kruipen leer ik stappen.
Er zijn natuurlijk de twaalf stappen, die zijn de voornaamst hulpbron in mijn poging om sober te gaan leven maar de tradities proberen toe te passen, dwingen mij tot dingen die ik voor onmogelijk hield, ik mag leren met vallen en opstaan en daarvoor ben ik dankbaar.