Zevende Traditie

Elke AA-groep dient volledig in eigen behoefte te voorzien onder afwijzing van bijdragen van buitenaf.

juli 2000

Ik zou geen betere verklaring kunnen geven voor deze traditie dan wat AA er zelf over zegt, nl.:
De AA-groepen dienen zichzelf volledig te bedruipen uit de vrijwillige bijdragen van hun eigen leden. We menen dat elke groep dit zo spoedig mogelijk dient te bereiken. Elke openbare inzameling van gelden onder de naam van Anonieme Alcoholisten, hetzij door groepen, clubs, ziekenhuizen of andere los van de AA staande instellingen, is uiterst gevaarlijk. Het aanvaarden van grote giften uit welke bron dan ook of van bijdragen waaraan enigerlei voorwaarden zijn verbonden, wordt onverstandig geacht. Bovendien bezien we met grote bezorgdheid die AA-kassen (bij groepen en anderszins) die - afgezien van een verstandige reserve - voortgaan met het verzamelen van gelden zonder een bepaald AA-doel. De ervaring heeft ons veelal geleerd dat niets onze geestelijke erfenis zo zeker te niet doet als zinloze twisten over eigendom, geld en gezag.
AA heeft blijkbaar geen ‘wetten’, geen ‘reglementen’, enkel ‘ervaringen’, ik bleef graven in de boekjes en vond:

ONZE ERVARING WIJST UIT...

Het AA-programma voor genezing van alcoholisme berust op de persoonlijke ervaring van de leden die geleerd hebben te leven zonder alcohol, in welke vorm dan ook. Het geheel van deze persoonlijke ervaringen is uitgedrukt in de Twaalf voorgestelde Stappen voor persoonlijke genezing en in andere geschriften, waarin uiteengezet wordt hoe de meeste leden tot soberheid zijn gekomen en deze weten te behouden.
Wanneer binnen het Genootschap bijzondere vraagstukken of kwesties rijzen, stelt het gemiddelde lid de vraag: “Over welke ervaring beschikken wij bij de AA om ons in deze aangelegenheid leiding te geven?”
Er wordt erkend dat individuele ervaringen en houdingen kunnen uiteenlopen. Maar er wordt steeds gezocht naar het getuigenis van de ervaren meerderheid, naar de betekenisvolle belevenissen van mannen en vrouwen die met een bepaald probleem vertrouwd zijn.
Zelfs wanneer dit getuigenis duidelijk en indrukwekkend is, verkondigt AA geen dogmatische regels. AA zegt slechts: “Ziehier wat de grote meerderheid van onze leden heeft ondervonden. Dit is in een klein bestek onze ervaring. Misschien is ze op niemand buiten ons genootschap van toepassing.
Misschien wordt er zelfs binnen ons genootschap geen grote aandacht aan geschonken. Desniettemin is het onze ervaring en wij wensen ze op te tekenen, omdat ze onze leden nuttig kan zijn.”
Dit hielp me, in het begin, om niet van AA weg te lopen. Vele dingen kon ik niet zo maar aanvaarden, andere zaken wou ik zelfs veranderen, ik had betere ideeën. Maar het zijn geen grootse ideeën en plannen die we nodig hebben, het zijn ervaringen. Uit die ervaringen kan en mag iedereen het zijne rapen. AA is niet ‘af’, iedere dag delen we aan elkaar andere ervaringen mee en leren daaruit. We hebben het recht het niet te geloven en het zelf te proberen, maar ik ken ondertussen een andere weg.