Er zijn meerdere ideeën verspreid over wat alcoholisme werkelijk is.

De meest zinvolle verklaring voor de overgrote meerderheid van de AA-leden is dat alcoholisme een ziekte is, een progressieve ziekte, die nooit kan genezen, maar die zoals sommige andere ziekten wel kan gestabiliseerd worden. Als we het nog verder uitdiepen blijkt dat vele AA’ers menen dat de ziekte een combinatie vormt van een fysieke overgevoeligheid voor alcohol plus een geestelijke obsessie voor de drank, die ongeacht de gevolgen ervan, niet door wilskracht alleen kan gebroken worden.

Eens het alcoholisme op gang gebracht, is er moreel gezien niets verkeerd door het feit dat men ziek is. In dit stadium is er geen sprake meer van vrije wil, omdat het slachtoffer zijn controle over de alcohol kwijt is.

Het belangrijkste punt is echter dat men inziet dat men ziek is en gebruik maakt van de hulp die geboden wordt. De wil om “beter te worden” mag echter niet ontbreken.

Uit ervaring blijkt dat het AA-programma succesvol is voor iedere alcoholist die eerlijk is in zijn verlangen om de drank op te geven; het is niet effectief voor hen die niet absoluut willen ophouden met drinken. 

Uit de AA brochure: "44 Vragen en Antwoorden"