U alleen, en niemand anders, kan tot die vaststelling komen. Velen die nu AA-lid zijn kregen vroeger te horen dat ze geen alcoholisten waren, dat ze enkel wat meer wilskracht moesten opbrengen, verandering van omgeving nodig hadden, rust en wat hobby’s om er terug bovenop te geraken. Diezelfde mensen hebben echter uiteindelijk toch een beroep gedaan op AA omdat ze in alle eerlijkheid moesten toegeven dat de alcohol hen de baas was, en dat ze tot alles bereid waren om aan die drang naar alcohol te ontsnappen.

Sommigen onder hen zijn omwille van die alcohol eerst door een hel gegaan alvorens ze wilden toegeven dat alcohol niets voor hen was. De drank bracht hen tot plichtsverzuim, diefstal, leugens en bedrog en zelfs moord. Zij profiteerden van hun werkgevers en misbruikten hun familie. Zij waren niet meer te vertrouwen in hun contact met andere mensen. Zij verspeelden gans hun materieel, geestelijk en intellectueel bezit. 

Vele anderen waarbij het niet zo tragisch afliep deden echter ook een beroep op AA. Zij belandden nooit in de gevangenis of in het hospitaal. Hun drankzucht is misschien nooit opgevallen bij hun naaste familie of vrienden. Doch zij wisten genoeg over alcoholisme als progressieve ziekte om tijdelijk in te grijpen. Zij traden toe tot AA eer de gevolgen te erg werden.

Er is een gezegde in AA, nl. dat zoiets als in kleine mate alcoholist zijn niet bestaat. Ofwel is men het, ofwel is men het niet. En ieder kan slechts voor zichzelf uitmaken of alcohol voor hem al dan niet een stuurloos probleem is.

Uit de AA brochure: "44 Vragen en Antwoorden"