Mijn ervaring:

Jammer genoeg bestaat er geen pasklare oplossing, er bestaat geen pilletje, geen wondermiddel. Om verslaafd te worden had ik een hele tijd nodig en ik ben het jaren gebleven voor ik er iets wilde aan doen. Ik had op een snelle, liefst eenvoudige oplossing gehoopt, maar dat bleek een utopie.

De oplossing is veranderen. (zie voor alcoholverslaving ook Algemeen Jellinek)

Er moest iets veranderen, en ik kwam er achter dat dat iets niet de omstandigheden of mijn omgeving was, ik moest zelf veranderen.

Hoe?

Ik keek naar mezelf en zag wat ik er van terechtgebracht had.

Ik begreep dat ik het niet zou klaar spelen, dat ik hulp nodig had. En ik nam de telefoon.

De eerste stap om vrij van verslaving te komen is hulp vragen.

Je kan gaan kijken op de Zoekpagina, lezen over Ontwenning of doen wat ik deed: ik zocht in mijn omgeving iemand die het probleem heeft en er een oplossing voor vond.

Je kan ook verder rond zwerven op het internet, of op andere eenzame plaatsen, maar sober worden en vrij van verslaving dat zal niet lukken, hoe graag ik het je ook toe wens.

Stap in elk geval naar je huisarts, en heb je er geen; neem het telefoonboek en bel er een.

Waar moet die hulp toe leiden?

Het lijkt logisch dat je zou zeggen: 'mij verlossen van mijn verslaving!', en dat is natuurlijk waar. Maar als je voor de rest van je leven een doodongelukkig en zuur bestaan moet hebben omdat je van de dokter niet meer mag roken, niet meer mag drinken, geen lekker vettig stukje vlees eten, allerhande pillen moet slikken, ééntje om te slapen en ééntje om op te staan, wel dan kan ik begrijpen dat dergelijk vooruitzicht je niet laaiend enthousiast maakt, en je zit wellicht nu reeds vol zelfmedelijden?

Wanneer echter de voorgestelde oplossing extreem is, zoals boven op een berg zitten mediteren of je binden aan een allesoverheersende instelling of organisatie zou ik ook twee maal nadenken ...

Een verslaafde heeft altijd de nijging om te overdrijven. Staat er een te in je oplossing dan is het opletten geblazen.

Die oplossing moet leiden tot een 'normaal' leven, hoe eentonig dat ook lijkt. De zin 'doe eens gewoon' kon mij vreselijk uit mijn humeur brengen.

Nog een stapje verder

Om even achter het hoekje te kijken wat dit normaal leven inhoud...

Het is mijn overtuiging dat ik de Kracht die ik nodig heb om 'normaal' te zijn binnen in mij kan vinden, maar slechts op één manier: 'door ze op mijn beurt door te geven' ik ben een kanaal voor de Kracht en kan ze daardoor ook gebruiken. Het wordt pas mijn Kracht wanneer ik ze op mijn beurt terug krijg. In AA spreken we over een Hogere Macht. In een AA vergadering speelt deze wisselwerking voortdurend, deze werking gaat echter door op elk moment van de dag, ik ben op elk ogenblik bereid hulp te geven en weet daardoor dat ik ook altijd om hulp kan vragen, de Hogere Macht is steeds in de buurt. 

Na een tijdje wordt dit een heel natuurlijk proces. Bijna automatisch stapt men naar het beoefenen van de Meditatie, zonder het zelf te weten. Van onbewuste naar bewuste meditatie overgaan is opnieuw een avontuur. Het is mogelijk rechtstreeks contact te krijgen met zijn Hogere Macht, doch binnen AA zal men héél sterk aandringen om de voeten op de grond te houden. Af en toe met het hoofd in de hemel kan geen kwaad, maar een verslaafde moet bij de zaak blijven, of hij wordt verslaafd aan zijn oplossing...

Wil je nagaan hoe de dag was dan kunnen de Twaalf vragen je op weg helpen.