Na de chemische ontgiftiging bevinden vele alcoholisten zich nog in een zorgwekkende toestand en hebben zij minstens enkele weken nodig om verder te bekomen. Rust, voeding en vitaminen zijn daarbij erg belangrijk. Soms zijn er gespecialiseerde behandelingen nodig, bijvoorbeeld in verband met de aantasting van de lever of andere organen. Een aantal personen moeten ook psychiatrisch behandeld worden voor een aandoening die ofwel aan de basis lag van hun drinken, ofwel een gevolg is van hun alcoholisme. Ook zit men dikwijls met een aantal sociale problemen die moeten opgelost worden. In de mate van het mogelijke wordt hij daarin bijgestaan door de sociale werker. Een maatschappelijk werker is echter geen kerstman. Vele praktische problemen (financiële schulden) kunnen slechts zeer geleidelijk opgelost worden, daar zal men misschien nog hard voor moeten werken. De hulp van de maatschappelijk werker komt veeleer neer op een adviserende begeleiding; de voornaamste beslissingen moeten genomen worden door de alcoholist zelf.
Dankzij dergelijke traditionele medisch-sociale hulpverlening zullen de meeste alcoholisten zich op enkele weken tijds reeds flink opgeknapt voelen. Velen menen zelfs dat ze genezen zijn en geloven dat zij het in de toekomst nu wel zullen klaarspelen. Jammer genoeg is dit vaak een naïeve en al te optimistische veronderstelling. Hoe noodzakelijk deze eerste medische tussenkomst misschien ook was, in de context van de globale ontwenningsbehandeling reikt het resultaat voorlopig niet verder dan een klinische depannage. Men heeft immers nog geen duidelijke waarborgen voor de toekomst opgebouwd. Wil men snel herval voorkomen zal er allicht iets meer moeten gebeuren, ofwel tijdens een verder behandelingsproces in het ontwenningscentrum. ofwel via een flinke ambulante nazorg.