Voor- en nadelen van een ontwenningskuur.

Daar waar het mogelijk is dacht ik dat een ambulante behandeling zeker te verkiezen is boven een hospitalisatie. In de praktijk stel ik vast dat heel wat alcoholisten zich aanbieden voor een ontwenningskuur om hiermee een direct voordeel te bekomen, bijvoorbeeld om hun partner (dreigende scheiding) of rechter (rijbewijs) te overtuigen van hun goede voornemens. Dergelijk opportunisme leidt niet steeds naar een succesvolle behandeling. Sommigen maken er zelfs een gewoonte van om in een kliniek onder te duiken telkens wanneer de problemen daarbuiten te groot geworden zijn: het is alsof men kiest tussen vluchten in drinken of vluchten in de 'behandeling'. Achteraf wordt men dan gewoonlijk met dezelfde praktische problemen geconfronteerd en beseft men wel dat men eigenlijk aan struisvogelpolitiek deed. Hopelijk werd er tijdens het kliniekverblijf wel iets gedaan aan die reële moeilijkheden. Alcoholisme wordt wel eens 'een familieziekte' genoemd doordat ook de andere gezinsleden, en zeker ook de partner, duidelijk in de ganse problematiek verwikkeld geraken. Dit leest men in de Al-Anon- getuigenis en het verhaal van Bea in het boek. In vele gevallen zou het wenselijk zijn dat de ganse familie, en alleszins de partner, in het behandelingsproces betrokken wordt. Dit wordt bij een hospitalisatie gemakkelijk over het hoofd gezien. Het resultaat zou kunnen zijn dat de alcoholist, na een periode van voorbeeldige therapeutische inzet in de kliniek, met hopelijk een positieve persoonlijke verandering, eens thuisgekomen opnieuw botst op een weinig adequaat reagerende en verbitterde levenspartner. Uiteraard lokt dit dan onmiddellijk nieuwe conflicten uit die voor de fragiele gestabiliseerde alcoholist zeer ontmoedigend zijn en een herval in de hand werken. Tijdens een langdurige verwijdering uit het gezin kan daar een zekere reorganisatie gebeuren zodanig dat er voor de terugkerende alcoholist eigenlijk geen plaats meer is. Wanneer men toch kiest voor een hospitalisatie zal men met deze factoren moeten rekening houden en de nodige therapeutische maatregelen nemen. Een tijdelijke verwijdering uit het gewone milieu kan echter ook voordelen bieden. Men geraakt immers onmiddellijk bevrijd van een aantal spanningen en provocaties. Bovendien wordt het drinken zelf op een gecontroleerde wijze stopgezet zodat er een snelle verbetering kan verwacht worden, zowel op lichamelijk als psychologisch vlak. In princiep kan de alcoholist zich dan ook beter engageren voor verdere psychotherapeutische hulp. In een ontwenningskliniek kan men een meer gespecialiseerd en intensief therapeutisch programma uitbouwen, specifiek gericht op verslavingsproblematiek. Misschien kan men hiermee het noodzakelijk veranderingsproces beter en sneller op gang brengen. Hieraan moet zeker gedacht worden wanneer verschillende ambulante therapeutische pogingen mislukten. Ik stel vast dat de meeste hospitalisaties evenwel geïnspireerd worden vanuit een crisissituatie. Als voorbeelden citeer ik: onhoudbare toestand thuis, hevige ontwenningsreacties, slechte algemene toestand enz ...

uit "Als de kringloop draaikolk wordt" van Dr. Stan Ansoms